Ik
vertelde je dat het beter met me ging
en vroeg je of het weer goed kon worden
een vriendschap, zoals vroeger.
Jij
toonde dat een platte knoop nooit meer los geraakt
en legde er snel een ergens anders,
ik dobberde maar wat rond.
Ooit was het anders, waren we vriendinnen voor het leven
Nu is alles zo breekbaar tussen ons
Het balanceert op een zijden draad
1 verkeerd woord en alles valt.
Waarom mocht ik nu niet langer blijven,
niet langer dan dat. Niet langer dan een glimp van je lach
Waarom mocht ik je niet vertellen hoe het precies was gegaan
Je dompelde me onder in je ogen vol haat
Het leek wel of je dat leuk vond
Ik kon je enkel gelijk geven, je bevestigen
Ik ween nog steeds bittere tranen om wat ik deed
maar spijt komt altijd te laat..