Praten lukt niet zo goed.
Ik heb problemen en ik zwijg.
Tot ik er genoeg van krijg.
En dan val ik... diep.
Héél diep...
Vroeger was er altijd zéker
één iemand bij wie ik terecht kon.
Met die vriendschap heb ik veel watertjes doorzwommen.
Maar nu... heeft ze niet gewonnen.
Weer een beetje dieper...
Tot je voor jezelf een klikje kan maken.
En denkt dat ze jou niet meer kunnen raken.
En dan schijnt een tijdje de zon.
Je ontmoet nieuwe mensen.
Bij eentje voel je vlinders in je buik.
Je wordt verliefd.
Geeft elkaar een kus, een zachte omhelzing.
En dan zijn de wolkjes er weer...
Terug de twijfels,
angst voor het verliezen...
Alles komt terug boven en doet zoveel meer zeer...
Terug de problemen.
Terug er genoeg van krijgen.
Terug vallen... dieper en dieper...
En de kracht zoeken om toch verder te gaan...
~11/06/2003~