ja, morgen gaat het dan eindelijk gebeuren
voor het eerst echt helemaal op eigen benen
de kracht weer vinden om door te gaan
en lekker op me eigen te gaan wonen...
helemaal opnieuw gaan beginnen...
het leven is vallen en weer opstaan...
hoop dat ik nu eindelijk mag opstaan...
en door mag gaan met leven...
ben het laag hangen zo erg zat nu...
kan er gewoon niet meer tegen...
hoop dus dat nu alles goed blijft gaan...
en ik over paar maanden eigen huissie in kan...
nu nog even een woning samen delen...
ik zal ze nu gaan bewijzen, dat ik het wel kan...
dat zullen ze eens niet van me verwachten...
maar ja, ik weet van me eigen dat ik het kan...
en dan... hopelijk casper dicht weer bij me...
want ik mis hem elke dag, meer en meer...
me eigen hondje, ik dacht dat tie dat was...
maar nu, krijg ik hem niet van mama mee...
misschien over een tijdje, maar nu nog niet...
bewijs eerst maar eens dat je het wel zelf kan...
zo denk ik weleens, dat ze nog steeds denkt...
dat ik dat kleine meissie nog steeds ben...
maar ze zal er eens achter komen, hoe het is...
dat zij degene is die dat kleine meissie zo mist...
dat kleine meissie is verdwenen, ik ben nu verschenen...
ga ervoor met 100% ze zullen zien wie ik werkelijk ben...
boom: | Vrijdag, juni 13, 2003 22:30 |
heel knap van je meis en zet hem op, je kan het. laat ze maar eens een poepertje ruiken. zoek je eigen weg en vooral je geluk. heel veel liefs van de boom. |
|
Auteur: Nance | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 juni 2003 | ||
Thema's: |