Doen mijn woorden verstommen
Muren krakend op hun grondvest
Brokkelend een voor een
Doorbrekend de zonnestralen
Verwarmend mijn ziel
Mijn onrijp vuur oplaaiend
Ontdaan ben ik
Van stenig kille puin
Enkel door een blik
Geworpen
Helder en zonder woorden
Gereedschap overbodig
Ruwe stenen weg gedragen
Op eeltige noeste handen
Dragend de pijn
Van de zware brokken
Maar wetend
Dat daaronder iets moois verschijnt