whiskyglas
sluw spuwt de schreeuwbeeldbuis
de laatste klank, net nu we dachten
niet langer doof te zijn. we graaien
naar geluid, maar het tapijt dempt
het vallen van het whiskyglas.
daar slik je van. je stopt
je handen weg en plukt de zinnen
niet langer uit mijn mond.
er hangt geen stilte tussen ons,
alleen verzwegen woorden.
:::... david troch ...:::