Jij bent het gevoel
wat ademt
en ’s nachts
mijn slapeloze uren
laat smelten in plezier
Zelfs in eenzaamheid
wanneer ik huil
voel ik de vonken
van je achtergelaten aura
alles verlichtend hier
Je geur neemt mij mee
geeft mijn hart
telkens de kans
om te laten zien
waar liefde kan reiken
Als een balsem
kneed ze mijn verlangens
plaatst ze op hun voetstuk
zodat je ze met niets
kunt vergelijken
Remco den Hartog
17 juli 2003
emile1: | Zondag, juli 20, 2003 09:56 |
zelfs de cadans van jouw typende vingers moet ze gevoeld hebben en die energie is niet te verwoorden; wat jij deed wel prachtig! |
|
Auteur: Remco den Hartog | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2003 | ||
Thema's: |