Als ik terug kijk naar de voorbije weken.
Denk ik aan de aantrekkingskracht en passie die had gebleken.
Aan hoe ik me vanbinnen heb gevoeld.
En aan wat je met die woorden had bedoeld.
Aan dat kriebelende gevoel wanneer je over men buik streelde.
En aan je zachte lippen toen we een innige kus deelde.
Aan jou ogen die mij doorgronden.
En blikken die mijn hart aan jou bonden.
Niet dat ik had verwacht dat je ging blijven, maar toch bleef ik hopen.
Maar jij bent een vrije vogel, geniet van het leven, dus kom ik gaan lopen.
Maar toch blijft die blik wanneer je naar me kijkt.
Alsof er toch enig teken van gevoel blijkt.
Vraag het me niet want ik weet het antwoord niet.
Maar als het zo is, hoop ik dat je het snel genoeg ziet.
Want ik kan niet eeuwig op je blijven wachten.
Want het doet pijn, die eenzame nachten.
Dus denk goed na en volg je hart!
Dan komen we samen of blijven voorgoed appart.