Al 4 jaar woon ik hier...
4 lange jaren, zonder plezier..
Zo lang voel ik me eenzaam, alleen
Ook al heb ik zoveel vrienden om me heen!!
Ik voel me hier niet op mijn gemak
Het voelt alsof ik hier niet thuis hoor...
Zo denk ik dag en nacht, door en door...
Soms kan een dag niet meer stuk
Dan straal ik uit van geluk!
Dat zijn de dagen die ik met vrienden deel!
Maar van die dagen zijn er niet veel..!
Soms wil ik het opgeven, er een einde aanmaken..
Maar dan denk ik..hoe veel mensen met verdriet
zou ik wel niet achter laten!
Ik weet dat er mensen zijn die om me geven
En toch twijfel ik, ik mis gewoon te veel
Te veel dingen in mijn leven...
En toch wil ik even kwijt..
Gelukkig ben ik niet
En ik weet niet of je het ziet...
Dat het bij mij gewoon niet meer gaat...
En dat ik je op een dag toch achter laat..
Mocht dat ooit gebeuren...
Dan moet je niet gaan zitten treuren
Maar je moet dan blij zijn
Want dan ben ik weer blij...dan voel ik geen pijn!!
Want dan ben ik eindelijk weer in het paradijs..
En nee je begrijpt het verkeerd
Wat ik bedoel
Is wat ik voel
Dan ben ik eindelijk weer thuis
Daar, daar staat mijn huis
Dan ben ik weer blij,dan ben ik weer de echte Maris
Ik weet gewoon dat dat het is
Ik ga terug naar mijn land
Maar een ding weet ik wel, en dat mag iedereen weten!
Mijn vrienden, zou ik nooit vergeten!!