Stil lees ik jouw gedicht
Tranen op mijn gezicht
Tranen uiten een innerlijke pijn
Om wat niet had hoeven te zijn
En toch blijf ik hardnekkig hopen
Als we zo naast hem blijven lopen
Dat hij er zeker wel komt
En het verdriet verstomd
Zodat hij kan opgroeien
En stil kan open bloeien
Tot een leuke jongeman
Die zijn plan trekken kan
Inmiddels is hij mijn zorgenkind
De kleine onwetende wervelwind
green eyes !: | Donderdag, augustus 21, 2003 14:46 |
waarom moet het jou overkomen, dat denken we soms wel eens, maar ik ben er zeker van dat je zorgenkindje op kan groeien als een mooie man, daar geef jij de liefde voor en wees er zeker van dat diep in het jongetje weet wat jij allemaal doet, ik weet het niet juist, maar uit je gedicht te lezen denk ik dat er altijd hoop blijft, en die zal je ooit belonen, het beste hoor meid, ik hoop dat mijn reactie niet te ingewikkeld is, knuffie marina ;) xxx |
|
christina: | Donderdag, augustus 21, 2003 05:58 |
wees er voor hem robijnte geef hem de herinnering van een moeder die er voor hem was als hij haar nodig had een moeder die van hem hielt met hem huilde en lachte liefs en speciaal knufffie |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2003 | ||
Thema's: |