Ik zit hier maar naar het scherm te staren,
Terwijl de tranen me in de ogen springen..
Het is met geen woord te verklaren,
Ik kan het niet tot me door laten dringen..
Daniele,
Het is zo moeilijk, me voor te stellen, dat ik je nooit meer zou zien..
Het doet zo een pijn, te weten dat je bent gegaan..
En ons hier hebt laten staan..
Het is niet te geloven,dat we je kwijt zijn..
De jaren met jou waren oooh zo fijn...
Samen veel gelachen, en lol gemaakt..
En dingen mee gemaakt die ons beide hebben geraakt...
Maar nu ben je er niet meer...
En dat doet echt heel erg zeer...
Je bent uit onze ogen gewist...
Maar dat betekent niet dat niemand je mist...
Het is hier zo leeg zonder jou..
Ik mis je lach, je arm om me heen..
Weet je nog? Al die keer buiten in de kou?
Trillend ging je me vertellen..
Wat je planen waren, wat je wou bereiken..
Ik zat daar, me helemaal voor te stellen..
Hoe het zou zijn, als ik het leven ook zo kon bekijken
WE hebben zoveel gezien en gedaan...maar het is voorbij..
Je bent vertrokken, omdat het moest..
En dat maakt me zo woest..
Je bent vertrokken, alles is voorgoed gedaan..
Want bent er niet meer...lieve Daan:(
Kan me niet voorstellen dat je er niet meer bent..
Ik heb hier geen dagen zonder jou gekend..
Maar je nam afscheid..
Gister nacht...
Daarom zeg ik nu...
Ga...en slaap zacht...
Je bent dan wel gegaan...
Maar voor ons blijf je altijd bestaan...
Lieve schat..bedankt voor alles...
Ik zou altijd van je blijven houden!