Ik weet dat ik het niet mag voelen
Die haat en die nijd
Ik weet geen mens is en kan het zelfde
Ik schiet niets op met verwijt
Maar toch doet het me zeer
De mening en houding van anderen
Mensen van wie ik meer had verwacht
Kwetsen me keer op keer
Kan wel wat steun en begrip begrijpen
Maar merk, mensen begrijpen me niet
Ze zien niet het innerlijke verdriet
Dat mijn leven nu met zich meebrengt
Elke dag loop ik tegen dezelfde hobbel aan
Elke dag vecht ik dezelfde strijd
De strijd tegen anderen, maar ook tegen mezelf
Ik kan niet omgaan met de leegte
Die de ziekte met zich mee brengt
Ik kan niet omgaan met het onbegrip,
dat me elke dag weer toewenkt
Ik weet ik moet er boven staan
Me concentreren op mijn vader
En de strijd met me gezin aangaan
Maar het is zo moeilijk als je dat alleen doet
Als er bijna niemand is die begrijpt
Door wat voor hel ik steeds moet....