Ik ben gek.
Ik ben gek,
op mijn kleine meid.
Ook voor haar,
heb ik niet steeds tijd.
Dit jaar wordt ze vijftien,
en ze groeit als kool.
Prachtig als ze lacht om haar vader,
een halve zool.
Soms is ze verdrietig,
en zie ik het niet meteen.
Als mijn frank dan valt,
spurt ik snel naar haar heen.
Ik sla mijn armen om haar schoudertjes,
en hou haar stevig vast.
Ooit komt de dag dat ze tegen me zegt,
"Hé ouwe, opgekrast!"
Ik geniet van mijn kleine wokkel,
tot aan mijn dood.
Eens, en ik hou mijn hart vast,
wordt mijn kleine Sylvia groot!
Reacties op dit gedicht
| bieke: | Donderdag, november 13, 2003 12:52 |
| Zoals men al weet, vader worden is een gunst, vader zijn is een kunst.! Liefs, |
|
| Ana (stacia): | Donderdag, september 25, 2003 00:46 |
| Lucky Sylvia ! Ze zal het haar hele leven meedragen. liefs ana |
|
| margot: | Woensdag, september 24, 2003 23:09 |
| je bent er...en geniet van elkaar ;-))) liefs,margot |
|
| MayadeBij: | Woensdag, september 24, 2003 21:29 |
| Lief! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2003 | ||
| Thema's: | ||