Weet je nog,
die avond in oktober?
Geen hoorn des overvloeds,
eerder sober.
Jij belde aan mijn deur,
mijn stoppen sloegen door.
Een uurtje later ging je weg,
het voelde alsof ik je verloor.
Dagen, weken, maanden,
heb ik aan jou lopen denken.
Piekerend en dubbend,
hoe ik jou mijn liefde kon schenken.
Het duurde acht jaar,
voor we mekaar beminden.
Het is zoiets als plots kunnen zien,
voor een blinde.
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 26 september 2003 | ||
Thema's: |