laat me nu toch gewoon alleen
in de stilte
zou ik willen schreeuwen
laat me dan toch alleen
ik alleen met mijn tranen
tranen voor het onbestaande
voor dat wat er niet is
ik ben alleen
pijn dringt diep binnen in mijn hart
begrijp mezelf niet meer
woorden kunnen het niet uitdrukken
woedend wordt ik ervan
zou willen tieren
kom me halen
het gaat nietmeer
laat me dan toch gaan
ik ben bang
bang voor de pijn
bang voor die harde woorden
voor die vreemde dromen
laat me nu toch gewoon alleen
alleen met mezelf
gun me toch een beetje tijd
gewoon heel even
dan kan ik misschien uithuilen
en bekomen van de pijn
misschien zelfs heel even het gevoel hebben
gelukkig te zijn
met niemand om me heen
laat me in stilte schreeuwen
schreeuwen om jou
om dat onbestaande
dat wat ik nodig heb
liefde,
een lieve arm om heen
iemand die oprecht van me houdt
met mij de strijd wil aan gaan
tegen het kwade de pijn
de harde woorden
iemand waarvan ik ook hou
en die me belooft dat hij me tijd geeft
tijd en even dat gevoel
gelukkig te zijn
laat me nu toch gewoon alleen