De leegte in huis
verwoordt de stilte
Slechts het tikken
van de klok
ontdoet iets
van de kilte
Alle klanken
van mijn stem
sterven langzaam
steeds meer uit
Tot er niets meer
hoorbaar is
Mijn tranen smoren
het geluid
Maar als eenzaamheid
en stil verlangen
ook maar enigszins
hoorbaar zouden zijn
deden mijn oren
-in deze leegte,
in dit huis-
onnoemelijk veel pijn
sunset: | Zaterdag, oktober 04, 2003 11:42 |
Wat een 'hoorbare' stilte in deze persoon. Ontzettend mooi getekend. Liefs / sunset |
|
dark shadow: | Zaterdag, oktober 04, 2003 11:05 |
Heel mooi verwoord! Ik kan zo de eenzaamheid voelen, bij het lezen van dit gedicht... | |
Auteur: Evenstar21 | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2003 | ||
Thema's: |