Over zee trok een orkaan
golven beukten op het strand
flarden voor de maan
schuim mengde zich met zand
terwijl ze langs de branding liep
gekromd, natte wilde haren
alsof een verre stem haar riep
plots stil om over zee te staren
om beter te kunnen zien
een hand boven haar ogen
een schip in nood misschien?
minuten lang, onbewogen
in een natglimmend oliepak
schriel wijfie was het maar
op haar rug een jutenzak
hield van spanning en gevaar
door golven haar gebracht
door de storm haar beloofd
zoekend in de zwarte nacht
wat de zee wreed had geroofd !