Jij die de achtbaan moeiteloos
uitschatert en uitwaait in dik blond haar;
ik die verkrampt van angst
het water in moet en elk
zwemgenot aanvaard als lot
Uitersten raken aan elkaar:
Ik klater woorden op papier,
weet dat jij indrinkt, leest,
en denkt: mijn woordentovenaar,
was jij maar hier voelde ik
maar lijf aan lijf.
Waar zullen wij samen grenzenloos
De sporen samen trekken,
voren die ooit aren dragen?
Sylvia Schrijen: | Vrijdag, november 07, 2003 01:45 |
Wat heb je nou ineens met deze (uitgebleven) interpunctie? | |
Oorlam: | Zaterdag, oktober 18, 2003 19:53 |
zeer fraai! | |
Purity: | Zaterdag, oktober 18, 2003 15:55 |
Gaaf! Schitterend gedicht! | |
MayadeBij: | Zaterdag, oktober 18, 2003 12:40 |
Geweldig! Gaaaaaaannnnnnnn, kus! | |
contrôle-freak: | Zaterdag, oktober 18, 2003 11:34 |
uit! uit mijn dak, Theo... uit... *smile* | |
contrôle-freak: | Zaterdag, oktober 18, 2003 11:33 |
Ik ga mijn dak van uitersten, Theo. *smile!* Mogguh, Theo! (kan nog net *knipoogie*) |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 18 oktober 2003 | ||
Thema's: |