Soms denk ik wel eens…
waarom is de wereld toch zo rond ?
En kan ik nooit haar einde aanschouwen ?
Dan zou ik me op z’n minst behoeden
omdat ik wist wat me te wachten stond
Nu mijn ogen zich niet meer sluiten
dimt het licht dat schijnt van binnen
ook de warmte neemt zij met haar mee
om in waakvlam te kunnen waken
over dat laatste restje beminnen
Als ik toch het patroon kon ontdekken
Van de cyclus in het geweldspiraal
dan zou ik een ding zo zeker weten
namelijk dat het ooit weer beter zal gaan
oorlog vandaag, morgen weer normaal
Is het dan onzekerheid dat blijft vreten ?
Zij leert mij helaas veel te weinig
slechts de waanzin van vandaag
en een beetje hoop voor morgen
maar gelukkig is de wil oneindig