Ik koester iedere herinnering aan haar
Doch breekt steeds weer mijn hart
Dat terug gelijmd wordt door een totaal andere gedachte
Om uiteindelijk weer nostalgisch te breken
Haar kinderlijke onzekerheid
De manier waarop ze telkens weer haar haar achter hoor oren vouwde
Het zijn van die kleine dingen die het 'em doen...
Na al die eenzaamheid
Na al die tranen
Na al die andere gezichten die ik zocht en vond
Mis ik haar meer als ooit tevoren
Ik koester mijn dromen
Ook al weet ik dat ze me steeds weer voor de gek houden
Elke droom over haar is een wrede grap waar ik hartelijk om lach
Steeds weer diezelfde droom
Ik droom over een leven aan haar zijde
Maar nu weet ik niet meer of ik Christophe ben die droomt
over een leven samen met haar of dat ik Christophe ben die zijn leven met haar deelt en droomt dat hij een eenzame jongen is die gedichten over haar schrijft en snakt naar haar liefde
Haar kinderlijke onzekerheid
De manier waarop ze telkens weer haar haar achter haar oren vouwde
Het zijn van die kleine dingen die het 'em doen...
Die kleine dingen