Nu zit ik hier zonder jou..
Met pijn en verdriet…
Tranen stromen uit mijn ogen…
Mijn hart is kapot van verdriet…
Dit mocht niet gebeuren, je mocht niet gaan…
Maar je had geen andere keus…
Je kon niet blijven…
Je kon niet blijven hier bij mij…
Nu moest ik je loslaten…
Je kon nooit meer terug komen…
Enige wat van jou overbleef was een stuk steen…
Een stuk steen met je naam…
Ik weet niet hoe je, je nu voelt…
Heb je het koud als het regent?
Of als het sneeuwt?
Mijn hoofd zit vol vragen…
Als ik het vraag aan iemand, zeggen ze je moet je realiseren dat ze er niet meer is...
Maar ik kan dat niet…
Ik kan nog steeds niet geloven dat je weg bent en niet meer terug kan komen…
Ik weet dat je altijd in mijn hart blijft…
Ik voel dat je altijd bij me bent…
Ik wil dat je weet dat ik heel veel van je hou..!!