Soms kun je je niet meer vasthouden,
aan een werkelijkheid die niet bestaat.
Leugens stapelen zich dan op,
uiteindelijk tot het ooit eens fout gaat.
Soms kun je je niet meer vast klemmen,
aan dingen die voorbij gegaan zijn.
Hoop is dan vervlogen en komt niet terug,
tot het besef daarna komt samen met de pijn.
Soms kun je niet meer dromen,
van een wereld waarin je zou kunnen leven.
Soms valt alles weg waaraan je je vast hield,
en zou je het zomaar op willen geven.
Soms kun je zelfs geen adem meer halen,
en verstikt je leven door onbegrip en eenzaamheid.
Vervolgens dreig je dan te verliezen,
in je eenzame en onbegrepen strijd.
De strijd van leven en dood.