zoveel schuldgevoel
zoveel zelfhaat
omdat ik jou had pijn gedaan
nu is het te laat
mij gaf je de schuld
van wat er tussen ons gebeurde
boos was je niet zei jij, alleen gekwetst
en dat heb ik moeten betreuren
je wist dat je mij de schuld kon geven
dat heb je ook gedaan
je wist dat ik de schuld op me zou nemen
dat heb ik ook gedaan
je wist dat het een zwakke plek was
die je makkelijk kon raken
en ik geloofde jou
ik geloofde jou echt
dat ik degene was die alles had veroorzaakt
dat ik niet eerlijk was geweest
dat ik jou zo diep gekwetst had
ik ben de kwade
ik doe alles fout
ik verpest alles
ik ben jou vriendschap niet waard
en ik voelde me een kreng
die alles zat te verpesten
voor mij geen vriendschappen meer
dat was voor jullie allemaal het beste
door iemand anders kwam ik tot het besef
dat wat ik fout deed niet fout was
dat jij mij de schuld voor niks heb gegeven
en dat besefte ik toen pas
jij bent jaloers
daar kan je niks aan doen
maar er mij de schuld van geven
dat had je niet moeten doen
ik was eerlijk, maar daardoor is het wel fout gegaan
spijt heb ik daarvan nooit gehad
boos ben ik nu wel
omdat jij voor het gemak gewoon mijn gevoel vergat
eerst nog voor me gehouden
wilde je niet kwijt
toen eindelijk voor mezelf opgekomen
en dat betekende het eind
verwarde gevoelens
teleurstelling, boos, en ook een beetje spijt
het lukt me niet te zeggen wat ik zeggen wil
het komt er niet uit zoals het eruit moet komen
dus hou ik me maar weer stil
onze vriendschap is nu over
maar ik heb nu wel beseft
dat ik niet alles klakkeloos moet geloven
wat door een ander word gezegd
*het lukt me niet om te schrijven wat ik wil, het komt er niet uit*