Kinderen lopend over het strand
met hun mama aan de hand
de geur van water en zout,
het laat me allemaal koud.
Hun stemmetjes galmen in mijn oren
maar kunnen me nu niet bekoren
wat ik hoor en zie
is voor mij slechts fantasie
Dit beeld is immers niet voor mij
als mama hoor ik er niet bij
ze weten niet wat dit me doet
maar hun lach doet me toch ook goed
ze doen me voor even vergeten
dat ik me nooit vrouw zal weten.
Ik kan dit niet ontlopen
hoezeer ik daar ook wil op hopen
en als ik eerlijk ben, laat dit alles me niet koud
omdat ik jammergenoeg te veel van kinderen houd.
Joke Dhaeveloose