Zo-even dacht ik nog,
alles komt wel goed.
Maar waarom zeg jij steeds,
dat het uiteindelijk toch moet?
Jij zei; hij moet wel gaan,
net alsof je hem nooit hebt gemogen.
De woorden klonken zo hard
Tranen verschenen in mijn ogen
Ik wist toch ergens,
Dat jij de pijn ook voelt,
En dat jij ook om hem treurt,
Ik snap wel wat jij bedoelt.
Hoe moeten we verder,
Zonder hem, helemaal alleen,
Ik heb geen hoop meer,
want van een vader heb je er maar een.
Eerdaags zal het toch komen,
Afscheid nemen, het moet,
Hij ligt al te sterven,
Het komt nooit meer goed.
Verder leven, er is niets gebeurd.
Het een lange pijnlijke tijd,
Altijd kom je het weer tegen,
Je bent hem echt kwijt.