Pijn
Waarom heb je me zo kapot gemaakt,
Waarom heb je me zo gekraakt, geraakt?
Jij bent niet te begrijpen…
Dat je mij nog recht in de ogen durft kijken.
En blíjft zeiken.
Ik wil vermijden,
Dat ik nog eens een keer zoveel pijn zal lijden.
Maar soms ben ik echt blind…
Een heel klein kind.
Dat niet weet wat er met haar gebeurt..
Zelfs niet een klein beetje zeurt.
Je hebt tegen me gelogen,
Mijn gedachten bedrogen.
Ik snap je niet,
Waarom zie je het niet?
Ik ben soms zo kapot,
Het zit gewoon helemaal tot boven, in mijn strot!
Ik ben het moe!!
Al dat gedoe.
Bol het af,
Je bent gewoon maf!
Ik wil je niet meer zien, aankijken, zelfs amper tegen je praten.
Kan je al die pijn niet gewoon laten?