anorexia
Er is bijna geen geroep
van de omgeving
als ze wegkwijnt
tot pijnlijk dun
niet meer dan huid en bot
lever verdwijnt snel
zij ontvlucht haar rol
zij staat alleen
laat niemand binnen
in haar eigen wereld
zonder vreugde
teneergeslagen en ontmoedigd
is het beeld dat ze
uitstraalt, wegkwijnend
ze is een marionet
en haar laatste strohalm
is tussen leven en dood.
van de omgeving
als ze wegkwijnt
tot pijnlijk dun
niet meer dan huid en bot
lever verdwijnt snel
zij ontvlucht haar rol
zij staat alleen
laat niemand binnen
in haar eigen wereld
zonder vreugde
teneergeslagen en ontmoedigd
is het beeld dat ze
uitstraalt, wegkwijnend
ze is een marionet
en haar laatste strohalm
is tussen leven en dood.
Over dit gedicht
| Auteur: jokedhaeveloose | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||