M'n hoofd houdt niet op met bonken
alsof die volstaat met boomstronken.
Die donderen tegen de zijkant van m'n hoofd.
maar ik raak helaas niet verdooft.
Integendeel het houdt me wakker.
S'nachts voel ik me dan net een stakker.
Nee, ik heb geen zelfmedelij.
Dit gevoel heerst gewoon in mij.
Ik kan al dagen niet ruste,
zolang het mes mij niet suste.
Door de krassen in m'n arm
stroomt bloed, het houdt mij warm.
Samen met het bloed vloeit de pijn weg
Maar na een onrustige nacht heb ik weer pech
Dan begint het allemaal weer overnieuw.
Dan kan ik het niet helpen, ik doe het opnieuw.
Ik wil dat het helemaal ophoudt.
Misschien dat iemand z'n armen om mij heen vouwt.
Dan kan ik mijn pijn laten overvloeien,
misschien zelfs een beetje gaan bloeien.
Misschien raak ik m'n boomstronken zo kwijt.
Of zouden ze blijven, blijven ze een feit.
M'n ziel zal pas rust hebben als hij niet meer hijgt.
Tot dan is het de zwarte kant waarnaar hij neigt.
Ik verdien eeuwige rust, dat is m'n doel.
Zeker na de eeuwige pijn die ik constant voel
jonathan reerds: | Zaterdag, februari 21, 2004 17:40 |
k ben er onder tusse ook verslaaft aan iris wil me helpe er van af te kome maar je gedicht klopt t is je vriend en daarna je vijand snijde is beter dan nix doen k hoop dat ik er af kom maar het doet wel meer zeer dan verw8 k zie je wel op school mzzl JFR |
|
Wheelgranny: | Dinsdag, januari 06, 2004 21:45 |
Het lijken wel een soort afkickverschijnselen en dat zal je tot nadenken stemmen! Stoppen met drugs, met alcohol, met nicotine geven dezelfde verschijnselen als bij jou proberen te stoppen met snijden! Het is even heel hard en moeilijk, maar als je er eenmaal doorheen bent, ios het nog veel zaliger dan toegeven aan het snijden. En lieve Mark, daarvoor zou je vol moeten houden! Praten, zoals onzeker persoon zegt, kan ook helpen, maar het schrijven ook! Als je je weer wilt laten verlei |
|
~Reality~: | Dinsdag, januari 06, 2004 19:23 |
Mooi... alleen zo verneukte waarheid en gevoelens =S Snijden is geen oplossing. je doet er niet jezelf maar ook anderen mee verdriet... ook al denk je van niet, het is wel zo!! Wat eerst je vriend was, wordt nu je vijand.. doe dat jezelf niet aan.. Ik weet waar ik over praat... Praat er es een xtje met iemand over.. lucht zeker weten op... hoe moeilijk het in het begin ook is.. Niet opgeven hoor!! xxx |
|
onzeker persoon: | Dinsdag, januari 06, 2004 17:10 |
hey lief, ik wil je wel helpen, maar ben denkk te verweg, heeeeeeel mooi gedicht, kusjessss | |
Robyn Lavigne : | Dinsdag, januari 06, 2004 15:30 |
hey mooi geschreven, maar snijden is geen oplossing. het geeft je misschien voor even rust, maar zoals je zelf al zei, het komt toch weer terug. kop op, sterkte, ik hoop dat de pijn je eens verlaat liefs Robyn |
|
Auteur: Mark Anema | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 06 januari 2004 | ||
Thema's: |