Een overslaande stem.
Een hysterische klank.
Een stem niet de jouwe.
Hijgend op en neer gaat je flank.
Een geluid, geproduceerd.
Uit woede en uit pijn.
Ja dacht toch telkens weer.
Het moet wat anders zijn.
krijsend gaat je relaas.
Over eeuwige trouw.
Maar helaas.
Hij houdt niet meer van jou.
Je hebt het beloofd, klonk er weer heel luid.
Jij was de gene, die dat produceerde.
Dat Schrille geluid.
Hoog in de verte hoorde je een meeuw.
Alleen die.. Overstemde jou geschreeuw.
Phoweyk: | Woensdag, januari 14, 2004 20:20 |
goed en sterk gedicht. :). knap woordgebruik, ik vind dit echt een mooi gedicht. nog een keertje lezen:). knuff Phoweyk | |
Auteur: laartjem | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 14 januari 2004 | ||
Thema's: |