Diana,
Die ene dag,
gegrift in mijn gedachten.
Die dag vol ongeloof en spijt.
Dingen die ik je wilde zeggen,
kan ik alleen op papier nog kwijt.
Soms dan wil ik schreeuwen,
"Kom terug hier bij mij!"
Soms dan moet ik fluisteren,
"Je bent niet meer bij mij."
Wanneer ik aan je denk,
dan vallen er tranen op de grond.
Ik had nog zoveel willen vragen,
wat je overal van vond.
Jaren van geluk en verdriet,
nieuw leven geboren, maar jij kent het niet.
Ik hoop, en mijn hart loopt over van pijn,
dat we ooit, ooit weer samen kunnen zijn.
Heel veel liefs,
Mascha