-..web van Schuldgevoel..-
mijn gezicht nat van de traantjes
want alles is weer even naar de vaantjes
ik voel me zo slecht
terwijl ik nog steeds tegen de tranen vecht
ik voel me onzichtbaar, onbestaand, niet echt
ik voel me verloren
hoe hard ik ook roep, niemand kan/wil me horen
ik heb iemand belachelijk gemaakt
ik heb iemand geraakt
nu moet ik het bekopen
en kan ik niet weglopen
mijn tranen drogen een beetje op
maar ik heb nog zoveel spijt, vanbinnen in mijn stomme kop
dit gedicht is nu geschreven...
maar nog steeds lig ik een web van Schuldgevoel te weven
......
But that absolutely doesn't says I don't love you anymore..
-x-