Mijn leven, een boek!
Een drama, een melodrama,
een blijspel, een theaterstuk,
het lijkt een amalgama van verschillende genres,
zeker het eerste deel,
niettemin, brengen de vele hoofdstukken je zoveel wijsheid bij,
blijkt het een pijnstillend middel te zijn,
waar men zoveel nieuwe kracht uitput,
wat je ooit zo droevig en angstig maakte,
lijkt op heden een analepticum te zijn,
een verschrikkelijk opwekkend iets,
enkel en alleen omdat 'vroeger' zó ver weg lijkt,
alle ziektes overwonnen,
de strijd herbegonnen,
het midden van mijn boek,
hoe verder men leest, ontleedt en analyseert,
des te meer komt men tot het besef dat gans deze levensbeschrijving een vertekenend beeld geeft van wat ooit 'mooi' bleek te zijn,
rustig voort lezend in gematigd tempo,
worden woorden benadrukt alsof er een ongevoeligheid ontstaat voor emoties,
kortom een melancholische uiteenzetting van gedachten,
die je zonder meer tot nadenken brengen,
het derde deel,
eindelijk toch een affirmiteit dat,
bloemen opnieuw kunnen bloeien,
dat vogels opnieuw kunnen vliegen,
zwart krijgt opnieuw kleur,
want door het nieuwe onbekende,
verdwijnt de lusteloosheid, de zwaarmoedigheid,
het verdwijnt allemaal als sneeuw voor de zon,
nooit geziene moed, leerzaamheid, toegeeflijkheid, gevoelswaarde,
al deze eerder verborgen gevoelens krijgen opnieuw een kans,
een kans je een onregelmatig hartritme te bezorgen,
je wordt opnieuw liefhebber van 'het leven',
de groefgeestigheid maakt plaats voor nooit gezien enthousiasme,
en zo verder lezend,
begrijpend, stilzwijgend,
lerend uit zelf gemaakte fouten,
komt het einde van het boek in zicht,
maar je straalt,
ondanks alle beschreven tegenslagen,
werd het een prachtig levensverhaal,
een ongelooflijk biografisch amourette,
met een duidelijk zichtbare,
vooruitstrevende,
kalmerende,
kleurrijke,
zelfs overdreven,
bijna surrealistische,
overblijvende LEVENSMOED!
en je durft bijna te zeggen, het eindigt als een prachtig boek!