sneeuwwitje
en haar geluid
werd door de sneeuw gesmoord. haar
voetstappen verdwenen om te smelten in verten,
ze wandelde zich tot stip van sjaal, muts, wanten.
was ze niet een lieftallig niemendalletje,
het twintigjarige sprookjesprinsesje?
de koude kraakte tranen uit haar oogkassen.
ze weende zeemzoete winterwarmte, ademde uit
in amandelmarsepein.
haar stem schreef een kinderlijke kerstwens
in de stratosfeer:
ik wou dat ik zelf sneeuwen kon.
::: david troch :::
"Waar ik ook erg blij mee ben, is dat ik, waar Idols mogelijke professionele zangers tegenkomt, ook af en toe gedichten tegenkom die al bijna professioneel zijn. Zo was er bijvoorbeeld het prachtige 'Sneeuwwitje', het gedicht dat deze maand de eervolle vermelding krijgt. Hier zaten enkele prachtige zinnen in en vooral de laatste zin deed haast denken aan de vorig jaar overleden (Nederlandse) dichter C.O. Jellema."
- extract uit de nieuwsbrief