De dingen die gebeuren om mij heen,
gevoel van verliefd zijn die zomaar verdween,
Kinderen die eerst vrienden waren,
elkaar nu niet meer kunnen verdragen,
De verwarring diep in mijn ziel,
Hoe langzaam,als bij toneel het doek voor mij viel,
De pijn die ik zal moeten verdragen,
Zodat anderen mijn verdriet niet mee hoeven te dragen,
Die sprankeling die zomaar verdween,
Hoeveel pijn dat mij doet, dat weet geen één,
De moeite die het mij kost, om andere te behagen,
Alle hulp die ik aanbied, zonder iets terug te vragen,
Alle woorden van lof, die mensen mij gaven,
Ik voel me alsof ik met die woorden ben begraven,
Nu denkt iedereen, zij is zo sterk die red het wel,
Door mijn buitenkant die zegt; ik zit lekker in mijn vel,
Het maakt me machteloos en zo heel erg klein,
Ik ben niet anders, zo moet het nu eenmaal zijn!