Ik kijk dwars door jou leugenachtige ogen.
Ze verschuilen je diepste geheimen.
Ik denk dat ze me wel mogen.
Want ze zoeken steeds contact met de mijne.
Als ik in je ogen kijk zie ik verdriet.
Dat gevoel vloeit dan over in mij.
Je woorden kunnen me bedriegen maar je ogen niet.
Elke keer als ik naar je kijk maak je mij iets minder blij.
Waarom zou ik dan nog kijken?
Ik wou dat ik dat wist.
Maar m'n ogen kunnen gewoon niet van jou wijken.
Waarom besefte ik niet eerder dat ik me heb vergist?
Ik had het kunnen zien.
In de diepte van je ogen.
Maar mischien,
Hebben ze me voor deze ene keer bedrogen.
Ik wil het weten.
Niet waarom ik nog van je hou.
Maar hoe ik je moet vergeten.
Ik geef het toe, ik ben gewoon verslaafd aan jou.
Auteur: Mark Anema | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 10 februari 2004 | ||
Thema's: |