Ik geef je je beer terug.
Ondertussen kijk ik je aan, heel vlug.
Ik wil geen herinneringen meer aan jou.
Dan blijf ik eraan denken dat je niks meer wou.
Het is beter als ik alles weg doe.
Ik trek het niet meer, ik ben levensmoe.
Waarom heb jij zo'n grote invloed op mij?
1 kus, 1 zoen en ik ben weer blij.
Athans zo was het eerst.
Nu zijn angst en verdriet wat er in m'n hoofd heerst.
Ik geef je je foto's terug.
Ik draai me om en voel een hand op m'n rug.
Ze kijkt me diep in m'n ogen.
Maar al m'n hoop is al vervlogen.
Ik zou alles doen om je terug te krijgen.
Maar het is te laat, ik ben al aan het opstijgen.
Elizabethh: | Dinsdag, februari 10, 2004 21:40 |
Verlaten, achter gelaten, hooplos.. soms heb je zoveel om iemand gegeven & die verlaat je & er is geen woord die je hart kan verwarmen.. Maar je hebt altijd jezeld, de liefde in je hart... Mooi gedicht..ben er stil van.. Liefs Elizabeth. |
|
† Freakygirl †: | Dinsdag, februari 10, 2004 18:23 |
:( zul je weer dalen please.. er zijn ook andere mensen/ dingen om voor te zijn Sterkte Liefs Ellen |
|
Auteur: Mark Anema | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 10 februari 2004 | ||
Thema's: |