Als ik me erg verdrietig voelde
kon ik altijd naar jou toe,
ik hoefde niets meer uit te legen
waarom , waarvoor of hoe.
Als ik me zo verloren voelde
hield jij me stevig vast
je wilde altijd luisteren
ik was je nooit tot last.
Kon ik de pijn niet meer verdragen
opende jij je warme moederhart
je troostte mij steeds zonder klagen
verminderde mijn grote smart.
Kan ik het even niet meer aan
denk ik aan onze mooie uren
ik moest je tenslotte laten gaan
het mocht niet langer duren.
Irdana: | Zaterdag, februari 21, 2004 22:09 |
gedicht met gevoel neer gezet, ik voel je verdriet in dit gedicht en hoop dat de toekomst voor jou verlichting van je verdriet zal brengen. lieve groetjes van mij irdana |
|
Boudaatje: | Zaterdag, februari 21, 2004 21:35 |
... knuffel |
|
H.J.: | Zaterdag, februari 21, 2004 14:50 |
Een 10 met een griffel, en een pluim. kusss |
|
bieke: | Zaterdag, februari 21, 2004 14:34 |
Ontroerend neergezet Jackie Knuffel Bieke, |
|
sunset: | Zaterdag, februari 21, 2004 13:40 |
Kijk maar naar jezelf, je kinderen ... Een deel van haar leeft eeuwig in en door jou en jouw kids. Liefdevol vertaald. Liefs / sunset |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 21 februari 2004 | ||
Thema's: |