ik zou je graag vertellen
dat ik je aanbeden heb
dat ik me aan je vast klampte
als nooit iemand ter voren
maar hoe langer de dagen voorbij gaan
besef ik dat het einde in zicht is
dat ik je toch wel even ga moeten missen
en dat zal maar weer is hard zijn
ik weet dat ik iets van mijn leven moet maken
mezelf niet zo mag laten gaan
het leven van de positieve kant bezien
de wereld met een lach tegemoet komen
jah, dat heb ik van je geleerd
steeds die lach zoeken
al lijkt het soms zo onbereikbaar
even je miserie laten gaan
maar nu ben ik dus weer slecht bezig
ik zie het weer eens negatief in
dat is pas voor later
niet aan denken nu
ach lief aapje van mij
zoveel voorvalletjes met je gehad
vergeten zal ik onze vriendschap niet
nee, nee, je blijft in mijn hart
ik weet dat een afscheid er niet zal zijn
afscheid nemen bestaat niet?
we zullen wel uit elkaar groeien zeker
zullen we elkaar later nog eens zien?
ik heb een droom gekoesterd
over nu, over later ...
ik zou weer aan je deur staan
en eens hulpeloos kijken
en toch, soms heb ik het gevoel
dat de vriendschap al stilletjes
langzaam weg gaat
omdat ik besef dat ik weg ga
misschien heb je niet zoveel gegeven
om deze vriendschap
maar dat geloof ik niet
een kleintje, zoals mij
nee, vergeten doen we niet
ik neem je mee in mijn hart
je glimlach ...
en de woorden in mijn hoofd:
la vie est belle
ik zal je me altijd herinneren.