helemaal alleen
zit hoog in een boom,
hellend over het water
zie de zon, fel in het water spiegellen
zie de sneeuw, die langzaam verdwijnd
het mooiste plekje
hier in de zon
't is als 'n droom met haar,
die geen werkelijk heid kan worden
alleen ben ik,
ik ben nu alleen
voelt fijn, ook al ben ik alleen
zonder mes of zonder ander iets om mee te snijde
kom tot rust,
zonder dat iemand mij kan zien
ben alleen, blijf alleen
zo zal ik me altijd blijven voellen
wil niet meet weten of iemand me kent
maakt niet uit wie mij wilt worden,
ze draaien zig bijna allemaal om
behalve de gene die ik vertrouw
zij helpen mij, kunnen me zien,
maar zien ook niet wie ik werkelijk ben,
maar een persoon,
en dat is zij
JFR
Reacties op dit gedicht
| Anneke v/d Wel: | Zondag, mei 14, 2006 14:37 |
| Heel mooi rustgevend gedicht... Ik ben de eerste die een reactie geeft op dit mooie gedicht. 2jaar geleden geschreven, mooi om weer opnieuw te beleven! Liefs Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: floris_ful | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||