Onze vriendschap is als een spiegeltje,
We zagen elkaar altijd,
ook al was je er even niet.
Ik kende je door en door,
Elk moment van de dag
Wist ik waar je was.
We zagen geen verschil in onze spiegel,
We leken op mekaar,
Jouw karakter kwam overeen
Met het mijne...
Onze spiegel was de levensweg van ons bestaan,
Een hou vast
In moeilijke dagen,
of net op de momenten van blijdschap.
Maar onze spiegel viel,
zo plots en niets vermoedend,
Wanhopig keek ik toe,
Maar je vluchte,
Je Vluchte van mij weg.
Ik zag je nergens meer,
Onze spiegel was gebroken,
In duizend stuksjes,
Verschilferd voor m’n voeten.
Maar na veel puzzelen hoop ik
dat jij op een dag
onze lijm weer komt brengen.
** 3 maart 2004 **