Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Weet je...
Heden
Tot 2 maand geleden
dacht ik niet aan het heden
De dood was dichtbij
en de enige waartegen ik durde praten
waren hij en zij
Telkens weer over zelfmoord
Ik wou naar een veiliger en gelukkiger oord
Maar het mocht zo niet zijn
er werd me voortdurend gezegd te vechten
tegen de pijn
Nu gaat het weer even goed
en bijt ik door; ik heb de moed
Voor de eerste keer in mijn leven
denk ik echt na over het heden en de toekomst
Over hoe ik het zou willen
niet toegevend aan mijn grillen
niet toegevend aan de dood
toch nog soms met schoenen vol lood
Maar het moet me lukken
eventueel met krukken
en aan beide kanten iemand om me heen
om een arm rond me te slaan
als ik ween
Dat moet wel gaan
De zon schijn
en heel even waan
ik mij in de toekomst
en alle miserie verdwijnt
Reacties op dit gedicht
Ophelia vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Ophelia
Gecontroleerd door:
Frummel
Gepubliceerd op:
03 maart 2004
Thema's:
[Toekomst]
[Verwerking]
[Verwerking]