ik voel me zo alleen
met zoveel mensen om me heen
elke dag denk ik aan jou en mij
elke dag komen er herinneringen voorbij
de dingen waarom we lachten
de dingen die je zei
vloeien door mijn gedachten
ik mis je kon ik je dat maar vertellen
even met je praten
ik kan dat nooit meer doen en dat doet pijn
waarom moest jij daar op dat moment zijn
elke dag denk ik weer waarom jij
ik kan er met mijn gedachten niet bij
het doet soms zo'n pijn
waarom moet het leven zo hard zijn
het is alsof de zon is ondergegaan
en nooit meer aan de hemel zal staan
het is raar om dit te beleven
ze zeggen zo is het leven
ik voel me zo leeg ik baal overal van
het is iets dat ik niet veranderen kan
ik blijf aan je denken
ik zou je nooit vergeten
de herinneringen aan jou zullen altijd bestaan
ze zullen nooit vergaan