Een stilte in mijn hoofd,
ik werd van mijn geluk beroofd.
Nooit zal ik je meer kunnen omarmen,
en jij zal mijn hart niet meer verwarmen.
Het doet pijn om dit te zeggen,
maar ik moet dringend mijn grenzen verleggen.
Ik kon die stilte niet meer aan,
dus heb ik je maar laten gaan.
Ik kan niets zeggen, kan niet praten.
Oh, ik begin je echt te haten!
Ik wil het niet meer, al die pijn.
Ik wil gewoon mezelf weer zijn!
Die pijn in mijn hart,
jij zag alles wit-zwart.
De pijn is onverdraagzaam,
er zit maar 1 ding in mijn hoofd en dat is jou naam.
Het is echt niet meer fijn,
om te leven met zoveel pijn.