Ik ben een bloedrood scherfje en lig hier verdwaasd op de grond.
Heb geen idee hoe ik hier kwam.
Nu ik bijgekomen ben en mezelf begin te beseffen, snap ik hoe
pijnlijk ik kan snijden.
Nog misselijk van de klap draai ik me op de buik en sta langzaam op.
Rondtastend, het is pikkedonker hier.
En ga mijn medescherven, waarmee ik eens een kloppend hart vormde,
zoeken, eens zal ik ze vinden.
stefaniejh: | Maandag, maart 22, 2004 15:46 |
Hey miriam, Egt een mooi gedicht! eGT diep..:D! Xie Je xXx |
|
Auteur: Miriam van der Meulen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2004 | ||
Thema's: |