...::: waarom :::...
...:::WAAROM:::...
Waarom moest je me verkrachten
Vertel me nou waarom
Ik heb hier egt niet op zitten wachten
Dus noem me nou niet dom
Ik lag daar maar stil en verdooft
Ik probeerde te schreeuwen maar er kwam geen geluid
Ik zie je nog steeds voor me jou enge ,zelfvoldane ,genietende hoofd
Ik probeerde los te komen ,auw... mijn hoofd tegen de ruit
Ik kon er toch ook niets aan doen dat m’n band lek ging
Waarom haat ik mezelf dan zo
Nu nog steeds voel ik de pijn van toen je ongevraagd in me ging
En een zwangerschap was daarna mijn kado
Maar na 10 weken was ik dat kindje alweer kwijt…
Een miskraam…
Weer verdriet erbij dat niet meer slijt
Voel je je dan echt niet schuldig over wat je mij heb aangedaan
En nu is het allemaal al weer bijna een jaar geleden
Maar nog steeds zie ik het nog dagelijks voor me
En is mijn verdriet en angst nog steeds niet van me afgegleden
Maar dat zal denk ik ook nooit gebeuren
En nog steeds voel ik jou handen op mijn lichaam
Jou mond op mijn huid
Nu zit ik hier en staar uit het raam
Nu zit ik hier en snij ik mijn verdriet er huilend uit
En ik blijf mezelf maar afvragen...
...:::WAAROM:::...
Waarom moest je me verkrachten
Vertel me nou waarom
Ik heb hier egt niet op zitten wachten
Dus noem me nou niet dom
Ik lag daar maar stil en verdooft
Ik probeerde te schreeuwen maar er kwam geen geluid
Ik zie je nog steeds voor me jou enge ,zelfvoldane ,genietende hoofd
Ik probeerde los te komen ,auw... mijn hoofd tegen de ruit
Ik kon er toch ook niets aan doen dat m’n band lek ging
Waarom haat ik mezelf dan zo
Nu nog steeds voel ik de pijn van toen je ongevraagd in me ging
En een zwangerschap was daarna mijn kado
Maar na 10 weken was ik dat kindje alweer kwijt…
Een miskraam…
Weer verdriet erbij dat niet meer slijt
Voel je je dan echt niet schuldig over wat je mij heb aangedaan
En nu is het allemaal al weer bijna een jaar geleden
Maar nog steeds zie ik het nog dagelijks voor me
En is mijn verdriet en angst nog steeds niet van me afgegleden
Maar dat zal denk ik ook nooit gebeuren
En nog steeds voel ik jou handen op mijn lichaam
Jou mond op mijn huid
Nu zit ik hier en staar uit het raam
Nu zit ik hier en snij ik mijn verdriet er huilend uit
En ik blijf mezelf maar afvragen...
...:::WAAROM:::...
Reacties op dit gedicht
| fox_bert: | Zaterdag, maart 20, 2004 18:04 |
| Waarom, daar krijg je helaas geen antwoord op. echt heel erg voor je, dat mensen dat elkaar aan kunnen doen is onbegrijpelijk voor mij. Laat ze zelf maar is dit overkomen dan weten ze wat het bij personen aanricht. Maar dat gebeurt helaas nooit, dus zit jij met de gebakken peren. sterkte groeten Bert p.s. als je een luisterend oor nodig hebt of een uitlaatklep mag me altijd mailen. |
|
| Narko: | Woensdag, maart 17, 2004 13:38 |
| hey meid, Ik heb het geluk gehad NET op tijd ontsnapt te zijn. Daarna heb ik het ook heel moeilijk gehad mensen te vertrouwen, terwijl er eigenlijk niet echt iets gebeurd is. Ik zeg het, ik heb geluk gehad. Maar meid, verwijt jezelf alsjeblief niets! Je kan er echt niets aan doen, blijf dat geloven. Mannen kunnen hufters zijn, maar er lopen er nog steeds goede rond ook! Groetjes Eva alias narko |
|
| chika4441: | Woensdag, maart 17, 2004 12:54 |
| pijn en verdriet zul je altijd houden , maar probeer het een plekje te geven en erover te praten liefs chika |
|
| brinkieloontje: | Woensdag, maart 17, 2004 12:13 |
| HOoi dromertjuh.. Wat megavreseiljk dat je dit heb meegemaakt.. ik heb het zelf niet meegemaakt dus ik kan me niet precies voorstellen wat het is maar het lijkt me echt zo vreselijk en dat is het ook.. maar echt, je moet jezelf het niet verwijten.. okej, ik heb makkelijk praten, maar echt, probeer dat in te zien.. Je zegt het zelf al, je kon er niets aan doen.. probeer dat alsjeblieft elke ochtend honderd ker tegen jezelf te zeggen, je moet jezelf nu toch echt eens gaan geloven.. Sni |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *str* | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||