O c h t e n d s t o r m
onzeker als op een verlaten
strand krabt zij ogen uit
prikt het zout tot in haar ziel
verloren tuurt zij naar ’n horizon
probeer het begin te vinden
of was het juist een eind?
onbewogen rolt zij toch de golven
tranen schuimen in overvloed ook
deze storm zal eens gaan liggen
zal zij weer oprecht kunnen
genieten van wat de schoonheid
van een zee met ’n water engel doet
Auteur: aquaangel | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 31 maart 2004 | ||
Thema's: |