*geloof*
Ik snijd, ik lijd zoveel pijn, het is mijn,
wereldje, van binnen, zoveel zinnen, van verdriet.
Een muur om mij heen, ik wil praten, maar raak steeds in paniek, voel me zo verlaten, alsof niemand mij ziet.
Altijd had ik het koud,
zag ik ziekte en duisternis,
tranen zwaar gezout,
wanneer ik de smaak van liefde mis.
Die muur is zo sterk, maar elke keer als iemand over mijn gevoelens praat, word hij weer afgebroken.
Ik wil praten en genezen, niet meer huilen, geen paniek meer, en al die angstaanvallen.
zoveel tijd in het goedvoelen gestoken,
toch was ik steeds weer in het diepe gevallen.
Het lijkt ongelooflijk, toch voel ik al een beetje kracht,
wanneer ik de Islam heb gevonden,
misschien komt er ook weer een tijd wanneer ik weer lachen kan, de grootste macht, Oh Allah (geprezen en verheven is Hij),
wie weet maakt Hij los wat mijn leven ooit heeft vastgebonden.
Bestaat er toch hoop voor mij?
Ik geloof wel, toch voel ik nog geen redding,
wanneer ik De Verhevene volledig in mijn hart laat,
zal ik nog twijfelen?
Beste freaks, zijn hier nog muslims?
zo niet, moge Allah (SWT) jullie leiden,
ik hoop dat jullie net zoals mij geloof vinden,
wie weet geeft dat jullie ook kracht,
zeker voor de zelfverwonders onder ons,
misschien komt hierdoor ooit een tijd,
dat we niet meer hoeven snijden!