We hebben samen gesproken
Over ons leven
Over jouw gedachtes over jouw en mij
Je gaf aan nog van me te houden
Maar je weet, waarschijnlijk is het voorbij
Je denkt elke dag aan me
En je wil graag voor me kiezen
Maar ergens ben je bang
Om jezelf weer te verliezen
Als je weer voor me gaat
Wil je er ook echt zijn
Want diep van binnen weet je
Nog eens dit, doet ons beide teveel pijn
Maar hoe kan je nou zeggen
Dat ik alles voor je ben
Dat ik zoveel voor je beteken
Maar je tegelijkertijd,
je eigen gevoelens niet kent
Zoiets zou je toch moeten weten
Zit toch van binnen,
in je hart en je ziel?
Ik kan niet de wereld voor je zijn
En toch moeten leven
met deze ondragelijke leegte en pijn
Je voelt je niet gelukkig
Toen niet...
Maar ook niet hoe het nu is
Als je voelt dat ik zo belangrijk ben
En je denkt aan me de hele dag
Dat klopt toch niet!
Of heb ik het mis????
Welke antwoord ben je dan naar op zoek?
Waardoor ga je eindelijk overstag??
...