ik zij ik wil je maar je gaf me geen gehoor.
ik zij ik heb je nodig maar het was net dat ik je steeds verder verloor.
ik zij waarom gebeurt dit nauw.
maar ook nu weer zetten je me gewoon in de kou.
verloren geef ik de moet op, maar wel met een kleine hoop.
diep in mn hooft blijft het spoken dat ik je weer tegen het lijf aanloop.
maar gedachten kunnen gevaarlijk zijn, er zijn gevaarlijke momenten,momenten dat je niet meer weet wat je gaat doen. maar vooral die momenten laten je denken aan toen.
nu ik eenzaam ben reis ik verder in een verloren land.
smekent in mijn gedachten rijk naar mij weer je hand.
eenzaam zit ik hier tedenken, maar geloof me dit is nu gebeurt! maar niemand zal me ooit nog zo krenken.
gedicht om haar en voor haar.
anton
d.i.e.g.v.f.k.