verdrietig
Ik ben het niet en zal het nooit zijn,
Zei zij ontkennend tegen de tranen en de pijn.
Niet in staat haarzelf te uiten,
Bang om de effecten van haar gevoelens op de ander uit te buiten.
Een zwakte in het menselijk leven zoals zij dacht,
Greep haar ook onverwacht.
Ze probeerde het te ontkennen en tegen te gaan,
Maar was al te ver over de rand gegaan
Nu moest ze wel,ze moest nu echt,
Ze voelde zich zwak en ze voelde zich slecht.
Huilde en huilde de hele nacht,
Niets meer dat haar nu tot rede bracht.
Na alles uitgehuild te hebben wat zij al die tijd had opgekropt,
Merkte ze dat de tranen waren gestopt
Verlicht stond zij op en merkte wel,
Ik was het toch ,nee ik was het wel.