Dit gedicht draag ik op aan een formule 1 coureur waarvan zijn dood in de vergetelheid dreigt te geraken.
Het is nu 10 jaar geleden dat er iets vreselijks is gebeurt.
Maar om hem werd in tegenstelling tot een ander niet veel getreurd.
Het weekend werd door zijn ongeluk al stukweg zwart ingekleurd.
Dat ongeval werd de rest van dat weekend meegesleurd.
Hij moest voor zijn zitje betalen tot de laatste cent.
Alleen in de eerste race was hij helaas absent.
Hij was mede daardoor in de formule 1 redelijk onbekend.
Maar zijn talent werd overal snel herkend.
Voor hij in de formule 1 kwam had hij overal al geracet.
Bijna elke raceklasse waar ook ter wereld was hij al geweest.
Overal waar hij kwam zorgde hij met zijn karakter voor een goede teamgeest.
En overal waar hij kwam was het een groot feest.
Senna ontmoete hem een dag voor zijn dood en vond hem een aardige man.
Dat was het laatste wat hij van die aardige man vernam.
Het was afschuwelijk hoe hij aan zijn einde kwam.
De voorvleugel van zijn Simtek brak af en dat was het dan.
Met zijn Simtek reed hij mee in de middenmoot.
Hij knalde met meer dan 300 km per uur in de muur en was op slag dood.
Toen iedereen die beelden zag waren ze even in ademnood.
Want hij was dood, een collega, een formule1-piloot.
Hij moest zich kwalificeren en in de Simtek ging hij er tegenaan.
Maar hij had op dat moment nog niet zoveel faam.
Hij kwam te vroeg om het leven op de racebaan.
En Roland Ratzenberger was zijn naam.
Rust in vrede.
bunnie: | Zaterdag, april 24, 2004 13:57 |
he eagle lang geleden jongen.. heel mooi geschreven ook al ken ik de persoon niet.. ik houd met daar niet mee bezig.. het is een andere schrijfstijl van je maar vind het wel heel mooi.. veel liefs bun |
|
Auteur: The Eagle | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 24 april 2004 | ||
Thema's: |